က႑စုံျပခန္း: အရွက္ႀကီးသူနဲ႔ စိတ္ပညာေက်ာင္းသူတို႔ ခဏတာ.. (ဟာသ)

ခ်စ္သူမ်ားေန႔ ညခ်မ္းတစ္ခုမွာ အရွက္ႀကီးတတ္သူ ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ဟာ လူစည္ကားတဲ့ လမ္းဆံု

လဖက္ရည္ဆုိင္တစ္ဆုိင္မွာ ေအးေအးလူလူ သီခ်င္းေလးနားေထာင္ရင္း လဖက္ရည္ ေသာက္ေနတုန္း ေက်ာင္းသူ

အရြယ္ ေကာင္မေလး

ေခ်ာေခ်ာေလး တစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္တည္း လာထုိင္ေနတာကုိ ေတြ႕လုိက္ ရတယ္။ လြန္းပ်ံေခတ္ဆုိ

ေတာ့ ျမင္ျမင္ခ်င္းပဲ ေကာင္ေလးက ေက်ာင္းသူ ေကာင္းမေလးကုိ ခ်စ္မိ သြားေပမယ့္ ရွတ္တတ္သူပီပီ

စကားသြားေျပာဖုိ႔ရာ သတိၱမရွိတာမုိ႔တစ္နာရီ ေလာက္ၾကာေအာင္ သတိၱကုိ ေမြးယူခဲ့တယ္။

ေနာက္ဆံုးအရဲစြန္႔ၿပီး ေက်ာင္းသူေလးနားကုိ မေယာင္မလည္တုိးကပ္ၿပီး .. ..

ကၽြန္ေတာ္ ညီမေလးအတြက္ ေသာက္စရာ တစ္ခုခုမ်ား မွာေပးလုိ႔ ရမလား သိပါရေစ လို႔ ေမးလုိက္ပါတယ္။

အဲဒီအခါမွာေက်ာင္းသူ ေကာင္မေလးက အသံစြာက်ယ္က်ယ္နဲ႔ လူေတြအားလံုး ၾကားေလာက္ေအာင္ .. ..

ရွင္နဲ႔ ကၽြန္မ လုိက္မအိပ္ႏိုင္ဘူး လုိ႔ အဓိပၸာယ္မဲ့ ျပန္ေျပာလုိက္တာေၾကာင့္ လဖက္ရည္ဆုိင္ထဲမွာ ရွိတဲ့သူေတြ

အားလံုး သူတုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ကုိ လွည့္ၾကည့္ ၾကေပမယ့္ နားလည္ေပးၾကပါတယ္။ အထင္နဲ႔ လက္ေတြ႕အျဖစ္အပ်က္

ကြာျခား လြန္းတာမုိ႔ ရွက္တတ္တဲ့ ေကာင္ေလးခမ်ာ မ်က္ႏွာနီရဲသြားၿပီး ေက်ာင္းသူ ေကာင္မေလးကို ေတာင္းပန္ကာ

သူ႔ေနရာမွာ ျပန္သြားထုိင္ၿပီး စိတ္ေျဖေနပါတယ္။ ခဏအၾကာမွာ အဲဒီ ေက်ာင္းသူေလးက ေကာင္ေလးရွိရာကုိ

ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးေလး ေလွ်ာက္လာၿပီး .. ..

ကၽြန္မ စိတ္မေကာင္းပါဘူးရွင္။ ကၽြန္မ အျပဳအမူေၾကာင့္ ရွင္ ေတာ္ေတာ္ရွက္သြားတယ္ ထင္တယ္။ ကြန္မက

စိတ္ပညာနဲ႔ ဘဲြ႕ယူစာတမ္း ျပဳစုေနတဲ့ တကၠသုိလ္ ေက်ာင္းသူ တစ္ဦးပါ။ ဒီလို အေျခအေနမ်ိဳးမွာ ပတ္၀န္းက်င္

ကဘယ္လုိ တုံ႔ျပန္မယ္မလဲ ဆုိတာကုိ ေလ့က်င့္ခ်င္တာ တစ္ခုတည္းနဲ႔ ကၽြန္မဒီလုိ လုပ္မိတာပါ လုိ႔ ေျပာၿပီး

ေတာင္းပန္ပါ သတဲ့။ အဲဒီအခါမွာ ရွက္တတ္တဲ့ ေကာင္ေလးက အသံကုန္ၿပန္ၿပီး ေအာ္လုိက္ တာကေတာ့

ေဟ့ မင္းက ေငြ ငါးေထာင္မွ မတန္တာ။ မေပးႏုိင္ဘူး ဆုိၿပီး ခ်ာကနဲ လွည့္ထြက္ သြားေလရဲ႕ .. .. .. ။

ေသသြားတ့ဲယုန္

အသက္ (၉၀)အရြယ္ရွိ အဘုိးအုိတစ္ဦးဟာ သူ႔မိသားစု ဆရာ၀န္ဆီေရာက္လာၿပီး

ဆရာရယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္တုန္းကနဲ႔မွ မတူေအာင္ အားအင္ေတြ ရွိေနလုိက္တာဗ်ာ။ အခုဆုိရင္ အသက္

(၁၈)ႏွစ္ ရွိတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ ဇနီးကေလး ကုိယ္၀န္ရွိေနၿပီဆရာ၊ ဘယ္လုိသေဘာ ရသလဲ .. ..

လုိ႔ ခပ္ၾကြားၾကြားေလး ေမးလုိက္ပါတယ္။ ဆရာ၀န္က အဘုိးအုိရဲ႕ ေမြးခြန္းကုိ ခဏစဥ္းစားၿပီး

ကၽြန္ေတာ့္မွာ အဘုိးလုိပဲ အသက္အရြယ္ ႀကီးရင့္တဲ့ မိတ္ေဆြ တစ္ဦး ရွိပါတယ္။ သူက မုဆုိးပါ။ သူ႔ဘ၀မွာ

တစ္ခါမွ သားေကာင္ လြတ္သြားတယ္ ဆုိလုိ႔ မရွိခဲ့ဖူးပါဘူး။ တစ္ေန႔မွာေတာ့ သားေကာင္ ပစ္ဖုိ႔ ေတာထဲ ထြက္လာ

ရာမွာ ေသနတ္အစား ထီးေကာက္ကုိ မွားၿပီး ယူသြားမိပါတယ္။ ေခ်ာင္းကေလး တစ္ခုကုိ ေရာက္ေတာ့ တစ္ဖက္

ကမ္းမွာ ယုန္ေလး တစ္ေကာင္ကုိ မုဆုိးအဘုိးအုိက လွမ္းေတြ႕လိုက္တယ္။ ဒါနဲ႔ သူက ထီးေကာက္ကုိ ေျမွာက္

လိုက္ၿပီးဒုိင္း .. ဒုိင္း .. နဲ႔ ပစ္လုိက္တာ ယုန္ကေလး ခင္မ်ာ ေသသြားပါ ေလေရာ။ အဲဒီ အျဖစ္အပ်က္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔

အဘုိးဘယ္လုိ ထင္ပါသလဲ

လုိ႔ ဆရာ၀န္က ျပန္ေမးလုိက္ပါတယ္။ ဒီအခါမွာ အဘုိးအုိက

ဒါေတာ့ ဘယ္ျဖစ္ႏိုင္မလဲ၊ ယုန္ကုိ တစ္ေယာက္ေယာက္က ပစ္လုိက္တာ ေနမွာေပါ့

လုိ႔ ေျဖလုိက္တဲ့အခါမွာ ဆရာ၀န္က

ကၽြန္ေတာ့္အေျဖကလည္း အဲဒါပါပဲ လုိ႔ ဆုိလုိက္ပါတယ္။

အေၾကာင္းကေတာ့

ေနသာတဲ့နံနက္ခင္းတစ္ခုတြင္ လူတစ္ေယာက္သည္ က်ဥ္းေျမာင္းေသာ တံတားတစ္ခုကုိ ျဖတ္သန္းေနခိုက္၊

သူ႔ေအာက္ရွိ ျမစ္ကမ္းပါးေဘး သစ္ရိပ္ေအာက္တြင္ ငါးမွ်ားေနေသာ တံငါသည္တစ္ေယာက္ကုိ ျမင္သည္။ ျမစ္မွာ

ေရနက္ၿပီး ညင္သာစြာ စီးဆင္ေနသည္။ ထုိလူသည္ တံတားေပၚရပ္၍ တံငါသည္ကုိ ေစာင့္ၾကည့္ ေနခဲ့သည္။

မိနစ္အနည္းငယ္ၾကာၿပီးေနာက္ တံငါသည္သည္ သူခ်ထားေသာ ငါးမွ်ားႀကိဳးကုိ ဆဲြယူေလသည္။ ငါးမွ်ားႀကိဳး

အဆံုးတြင္အလြန္ႀကီးေသာ ငါးတစ္ေကာင္ပါလာသည္။

တံငါသည္သည္ ငါးကုိ ငါးမွ်ားခ်ိတ္မွျဖဳတ္၍ ေရထဲသုိ႔ ျပန္လႊတ္လိုက္သည္။ ေနာက္ထပ္မိနစ္ အနည္းငယ္

အၾကာတြင္ေနာက္ထပ္ ငါးႀကီးတစ္ေကာင္ ရျပန္သည္။ တံငါသည္သည္ ထုိငါးႀကီးကုိလည္း ျမစ္ထဲသုိ႔ ျပန္လႊတ္

လုိက္ျပန္သည္။ တတိယအႀကိမ္တြင္မူ ငါးအေသးတစ္ေကာင္ ဖမ္းမိသည္။ ထုိငါးကုိ သူ႔ေတာင္းထဲ ထည့္ၿပီး

ေနာက္ အိမ္ျပန္ရန္ ျပင္ဆင္ေတာ့သည္။ တံတားေပၚမွ လူသည္ အလြန္အံ့အားသင့္သြားသျဖင့္ တံငါသည္အား

ေမးသည္။

“ ခင္ဗ်ားဘာေၾကာင့္ ႀကီးမားၿပီး လွပတဲ့ ငါးႀကီးေတြကုိ ေရထဲ ျပန္လႊတ္ၿပီး၊ ငါးေသးေသးကုိမွ ယူတာလဲ ”

တံငါသည္က ေမာ့ၾကည့္ၿပီး ျပန္ေျဖလုိက္တာက..

“ ဒယ္အုိးက ေသးေသးေလးမုိ႔ပါဗ်ာ ” တဲ့